hoogeveens-medium-lammert-begeman
Hoogeveens medium Lammert Begeman:
“Ik wil de angst voor het paranormale wegnemen”
Door: Diane Romashuk
1)Een tekening van een kindje deed hem jaren geleden ontdekken dat hij paranormale gaven bezit. Inmiddels is het geven van consulten en healing-sessies voor Lammert Begeman ‘een uit de hand gelopen hobby’. Met veel humor en weinig poeha maakt de Hoogevener de andere wereld toegankelijk voor zoveel mogelijk mensen. Hij ziet zichzelf dan ook als een ‘spreekbuis tussen hemel en aarde’.
“Goedenavond. U hoeft niet bang te zijn dat er vanavond enge dingen gaan gebeuren.” Met deze woorden opent medium Lammert Begeman afgelopen maandag zijn paranormale avond met healing in Het Podium in Hoogeveen. Het decor is sober: één tafel met brandende kaarsjes rond een Maria beeldje en één tafel gevuld met voorwerpen of foto’s die de gasten, vergezeld van een nummer, bij binnenkomst hebben neergelegd.
“Als ik zo meteen de muziek aanzet, wil ik u vragen de ogen te sluiten. Armen en benen het liefst niet gekruist houden. Als u warmte voelt of trillingen, nogmaals, u hoeft niet bang te zijn.”“Mensen hebben vaak het vooroordeel dat er rare dingen gebeuren of gezegd gaan worden”, vertelt Begeman eerder op de dag. “Daarom vind ik het belangrijk die angst weg te nemen. Er gaan geen mensen zweven en ik ga echt niet zeggen dat iemand kanker krijgt. Dat heeft met ethiek te maken, zoiets doe je niet. Zulke dingen zie ik ook niet, dat wil ik niet.
1)Inzichten
Veel mensen willen eerst bewijs als ze bij me komen. Dat geef ik ze door ze vooraf te scannen. Vaak weet ik al een kwartier voordat ze bij me komen wat hun zwakke plekken zijn, zoals bij jou bijvoorbeeld je buik (slik!). Dan zijn ze vaak verbaasd. Door mensen daar aandacht aan te laten besteden, kun je voorkomen dat diegene later ziek wordt.
we doen dus niet aan genezing. Ik spreek bij healing liever van verbetering of verandering van de situatie van een persoon. Ik ben alleen een doorgeefluik om mensen verder te helpen. Uiteindelijk moet verandering altijd uit jezelf komen.”
2) Schim
“Tot zoveel jaar geleden wist ik niet dat ik paranormaal begaafd was. Ik ben opgegroeid op een boerderij in Haren. Mijn opa was de grootste kippenleverancier van Groningen. De eerste keer dat er iets gebeurde was ik denk ik een jaar of zes en liep ik bij hem op het erf. Ik neuriede een liedje toen er ineens een soort schim verscheen. Dat vond ik doodeng. Ik heb het nooit tegen iemand durven zeggen en het liedje heb ik nooit meer geneuried. Maar het is pas een paar jaar geleden dat ik me echt in het paranormale ben gaan verdiepen.
In 1998 overleed mijn broer na een zwaar ziekbed. Ik was de enige die hem vast mocht houden toen hij over ging. Ik heb hem eigenlijk toen al begeleid , dat vind ik nu een fijn idee. Twee jaar later overleed ook mijn vader. Hij en mijn opa waren zelf ook wel geïnteresseerd in het paranormale, maar er werd nooit echt over gesproken. Voor zijn dood ging ik wel met mijn vader naar Jomanda.”
“Destijds zat ik niet lekker in mijn vel dus ik kwam ook bij Jomanda voor een stukje troost. Ik zag dat er bijzondere dingen gebeurden waar ik meer van wilde weten. Later ben ik een paar keer met een vriend meegegaan naar de paranormale club Harmonia in Groningen. Daar maakten we tekeningen met wasco en terpentine.
Toen ik dat thuis een keer deed, verscheen er duidelijk een gezicht. Ik leerde bij Harmonia een medium kennen die, toen ik haar over de tekening vertelde, tegen mij zei dat ik het ook kon. Ik dacht toen nog ‘het zal wel’. Zij heeft mij vervolgens veel bijgebracht waarmee ik mijn gave kon ontwikkelen.
Dat klinkt alsof iedereen het kan leren, in mijn ogen is dat ook zo. Elk mens heeft een stukje in zich, denk maar aan die momenten dat je al weet wie er belt als de telefoon gaat of het gevoel een bepaalde situatie al eerder beleefd te hebben.
Maar je moet er wel wat voor doen om dat verder te ontwikkelen. Vervolgens is er tegen mij gezegd dat ik genezende handen heb, en dat ik veel mensen zou gaan helpen. Uiteindelijk is dat uitgekomen. Zelf had ik dit nooit verwacht, ik ben eigenlijk nog steeds verbaasd.”
3) Verantwoordelijk
“Zelf weet ik na afloop niets meer van wat er is gezegd”, vertelt Begeman. Mensen die bij mij thuis komen, zeg ik altijd dat ze het op moeten schrijven zodat we de volgende keer verder kunnen. Ik ben op zo’n avond niet mezelf, ik praat met een andere stem en ben ontzettend druk. Soms zelfs zo druk dat mensen een paar rijen naar achteren gaan zitten. Zonder gekheid, het wordt geheel gestuurd van bovenaf.
Er zit wel eens iemand in het publiek van wie ik denk ‘die wil ik behandelen’. Maar dat heeft geen zin want dan komt er niks. Ik voel me niet verantwoordelijk voor wat ik tegen de mensen zeg. Uiteindelijk zijn mensen altijd zelf aansprakelijk voor hun doen en laten.
Ze hoeven niet te luisteren naar wat ik ze vertel en ze hoeven er ook niks mee te doen, maar het is voor hun eigen bestwil. Vaak is het ook een bevestiging. Als ik iemand vertel wat zich heeft afgespeeld in de laatste minuten van het leven van een dierbare, dan geeft dat rust.
Lekker nuchter blijven
En als ze zelf denken dat het anders is gegaan dan wat hun verteld is en ik vertel ze dat ze daar gelijk in hebben, dan geeft dat de steun en bevestiging die ze nodig hebben om door te gaan. Wel vind ik het heel belangrijk om altijd nuchter te blijven. Mensen die langere tijd klachten hebben zeg ik bijvoorbeeld altijd dat ze naar de huisarts moeten gaan.”
Dat het werk van Begeman veel losmaakt bij mensen, blijkt uit de post die hij ontvangt. Enthousiast laat hij een stapeltje van zo’n zeven, nog ongeopende, brieven zien. “Dat is van dit weekend”, vertelt hij. Terwijl hij de brieven opent, leest hij er korte stukjes uit voor: Mijn man en ik willen al geruime tijd een tweede kindje, ik snap niet waarom het niet lukt. “Ik wel”, voegt hij daar zonder aarzelen aan toe. “Ze zijn er teveel mee bezig.”
Ook bevat het stapeltje veel verzoeken om een energie kaartje. “Die kun je onder je kussen leggen en helpen dan bij de verbetering van je situatie. Bij sommige mensen is het effect daarvan heel sterk. Ik heb er eens een gegeven aan een 86-jarige buurvrouw toen ik nog in Groningen woonde. Zij vertelde later dat haar been de hele nacht op en neer had gezwaaid.”
4) Belerend
“Wie heeft er al wat gevoeld?”, vraagt Begeman als de muziek is gestopt en de ogen weer zijn geopend. Het duurt even voordat aarzelend de eerste hand omhoog gaat. “Een beetje een warm gevoel”, zegt de een. De ander spreekt juist van een ‘koude wind’. De spanning stijgt als Begeman naar de tafel loopt waarop de nummers en voorwerpen liggen. Sommigen beginnen wat onrustig op hun stoel te draaien. Zou hij hun nummer eruit pikken?
Tijdens de live show
De eerste gesprekken verlopen wat moeizaam. “Heeft je vriend hier vaak pijn?”, vraagt het medium aan de mevrouw met nummer 82 terwijl hij over zijn onderrug wrijft. Mevrouw 82 kan de opmerking niet plaatsen. “Ken je hem wel goed?”, grapt Begeman vervolgens en voegt eraan toe dat hij er even in moet komen. Maar al snel is het raak. Bij een foto van een overleden jongeman weet het medium de aanwezige familie te emotioneren met een treffende beschrijving van de laatste momenten voordat hij verongelukte.
Hij weet ook precies dat het vooral zijn rechterarm en lichaamshelft waren die gewond raakten. Het is wel even wennen dat het medium steeds in de ik-vorm spreekt, in bovenstaand geval dus van de overledene. De humor waarmee hij de lichte en zware onderwerpen bespreekt en het ontbreken van allerlei zweverige toestanden zijn eveneens opvallend.
De belerende toon die Begeman aanslaat is recht door zee. Waar de één een geruststellend “het is je vergeven” te horen krijgt op de vraag of haar niet nagekomen belofte op het sterfbed van een dierbare haar kwalijk wordt genomen, lijkt hij de ander te willen vertellen dat haar eigen verdriet de oorzaak is van haar levensloop en mislukte zwangerschap.
5) Geloof
Na afloop van de avond in Het Podium zijn de meningen van het publiek verdeeld. Met name de drie stoelen vooraan waarop afwisselend mensen mochten zitten voor een healing, leverden verwarring op. Geen van de uitverkorenen bleek warmte of tintelingen te hebben gevoeld. Zo ook Wilma (30). “Ik voelde niks, maar toch geloof ik in Lammert. Het is de tweede keer dat we hem zien.
Wonderbaarlijk
De vorige keer kwam mijn vriendin aan de beurt en hij vertelde toen dingen die hij gewoon echt niet kon weten.” Maria (55), zelf ook lid van Harmonia, is niets dan enthousiast: “de vorige keer dat ik hem zag had ik al geruime tijd last van pijn onder mijn bil.
Nadat hij er aandacht aan heeft geschonken was het over.” “Wat hij over mijn vader wist te vertellen was treffend”, vindt Willemijn (24). “Hij heeft niet echt antwoord gegeven op mijn vraag. Verder kon ik niet al zijn opmerkingen plaatsen, andere dingen moeten nog blijken.”
“Iedereen moet zelf weten of hij het gelooft of niet”, reageert Begeman. De tijden zijn wel veranderd, mensen zijn nieuwsgieriger. Vroeger vonden mensen het gek, nu is het meer een hype. Ik doe het niet om mensen te overtuigen, maar om mensen te helpen. Ik heb zelf veel meegemaakt en nu kan ik iets terugdoen.
Natuurlijk zijn er ook wel dagen dat ik even geen zin heb in andermans ellende. Maar zelfs dat wordt van bovenaf gestuurd. Als ik bijvoorbeeld de griep krijg dan is mijn agenda op miraculeuze wijze die week net leeg.”
Wil je zelf een consult ervaren? Bekijk de consult pagina